Het was invallers galore bij alle SGA-teams kenmerkend voor de verregaande vergrijzing, of zoals bij mij de verkaling, van het schakersbestand, door een 50-plus toernooi in Griekenland waarbij veel SGA-ers aantraden wegens verregaande ouderdom.
Ook het eerste moest net als andere teams met drie invallers aan de bak! We konden rekenen op Jeanine, Guus en Samuel. Het werd een gek middagje. Op bord 1 bood de witspeler na 11 zetten (hoezo dan?) tegen Arie remise aan. Vroege remises zonder strijd zijn in het algemeen niet verstandig is mijn ervaring, dus Arie speelde nog even door maar het 20 zetten later ontstane dame-eindspel was zo goed als dood. Henrik speelde een Konings-Indisch achtige opzet (dacht ik), waar hij wel raad mee wist. Gerard had naast mij een saaie Schot op het bord. Bij mij kwam er een Nijlpaard op het bord. Een opening die natuurlijk niet goed kan zijn, maar altijd lastig en irritant is om te bestrijden. Jeanine had een erg prettige Modern op het bord waarbij zij het betere van het spel had. Peter had een Spanjaardje waar niet heel veel spel uit de opening leek te komen. Guus mocht het met zwart opnemen tegen 1.b3 en Samuel, het spijt me, maar ik heb geen idee meer wat er bij jou op het bord kwam!
Na de remise op bord 1 volgde spoedig remises op bord 3, 5, 6, 7 en zo leek het ook bord 8. Op bord 8 stonden beide koningen op het midden van het bord en ik zette braaf 0,5-0,5 neer. Henrik tikte de partij soepel uit. Ik dacht dat de tussenstand 4-3 was. Mijn tegenstander dacht dat misschien ook? Een licht speculatief kwaliteitsoffer gaf zwart zo veel spel dat ik mezelf net aan staande wist te houden tegen een losgeslagen gewelddadig en kwistig offerend nijlpaard. Vervolgens onstond er een eindspel die ik met passief spel mogelijk remise kon houden, maar mijn tegenstander wist met enkele subtiele zetten mijn laatste beetje weerstand te breken. Gelukkig was bord 8 niet goed gecommuniceerd en was dat winst voor Samuel.
Eindstand 4,5-3,5
