In het spoor van grote broer SGA 1 heeft het tweede afgelopen zaterdag een reuzensprong gemaakt richting promotie. Nummer twee, het eerste team van het Utrechtse Moira Domtoren, kwam tot de tanden bewapend naar het Denksport Centrum om ons in een rechtstreeks duel pootje te haken.
Na enige aanloop problemen (zo’n grote club en toch te weinig werkende klokken?!) kon iedereen aan deze beslissende wedstrijd beginnen. Met Marcel en Hanjo op de eerste twee borden mocht ik van teamleider Audry niet spreken van een tactische opstelling, maar stiekem keek ik toch meer naar links (de borden 5-8) dan de andere kant op. En dat deed mij deugd J
Zowel Audry als Ron kwamen met wit goed uit de opening dus ik kon in alle rust mijn geweigerde damegambiet richting een saaie en duffe stelling laten glijden in afwachting van de eerste punten. En beide mannen haalden inderdaad ruim voor de tijdnood de vis op het droge. Een prettige steun in de rug voor het hele team. Naast mij zat Henk (die een topjaar draait) aan te tonen dat zijn openingskeuze niet per definitie in remise uitmondt. Al snel ontstond een berespannende stelling waarin elke fout fataal kon zijn. En die kwam van de hand van de Utrechter. Een stuk werd ingezet dus ik wist niet hoe snel ik mijn sterkere tegenstander remise aan moest bieden. Deze kon gezien de stelling niet geweigerd en toen Henk van de schrik was bijgekomen, stonden we op 3,5 punt. Promotie begon nadrukkelijk aan de horizon op te lichten.
Omdat Bram al een tijdje licht materieel voordeel had, was dit een uitgelezen kans om het eerste matchpunt binnen te hengelen. Ook zijn remise aanbod kon niet worden afgeslagen (4-1). Jammer dat juist toen Wim zijn stelling met pion meer helemaal liet lopen en op de koningsvleugel werd overweldigd. Nog minimaal één remise nodig dus op de resterende twee borden. Maar dat waren nou juist de borden met op het oog de grootste ratingverschillen. Toen stond Hanjo op. Met een degelijk opgezette partij werd zwart nooit kans op meer dan remise geboden. En een geniepige aanval werd daarbij niet op waarde geschat door de tegenstander waarna onze man zelfs een vol punt mocht bijschrijven! De matchpunten (en daarmee al bijna het kampioenschap) waren binnen. Dat Marcel het niet redde tegen de sterkste Utrechter mocht de pret niet meer drukken.
Zaterdag 1 april moeten we het nog één keer laten zien. Wederom een Utrechtse opponent, maar eentje waar we op papier een voordeeltje hebben, zou ons niet mogen dwarsbomen.
Een mooie teamprestatie van een heel homogeen en degelijk team waar we trots op mogen zijn!
