Zaterdag 11 maart stond de wedstrijd tegen Zuid Limburg 4 op de agenda.
Vooraf werden we gewaarschuwd door competitieleider Koos Stolk dat een combi van Farmers Defense Force en Extinction Rebellion de snelwegen compleet vast zouden leggen met vastgelijmde trekkers.
Het bleek in het oostelijk gedeelte van Nederland best mee te vallen.
En dan de wedstrijd. Stroefjes begon het. Maar dat lag voor een deel aan de gespeelde openingen.
De limburgers speelden met wit een Londen, een c4-g3 systeem en een witte Stonewall (d4-e3-f4). Vrij solide systemen waarbij je met zwart pas wat spel krijgt rond zet 20.
Ikzelf deed ook vrolijk mee met een solide “gaap” Moscow.
Jeanine had een scherp opgezette partij met een gevaarlijke koningsaanval voor een geofferde pion. Er zaten waarschijnlijk wel wat kansen in voor wit maar die waren erg lastig door te rekenen. Zwart verdedigde actief en trok het punt naar zich toe.
Gerard haalde de twintigste “nu-krijg-je-eindelijk-spel-met-zwart-haven-dus-ik-speel-nog-even-door” zet niet tegen c4-g3 en dat werd…. remise.
De Limburgse Marcellen deden een switcharootje op bord 4 en 5. De ene verspeelde een betere stelling tegen onze Peter en de andere haalde het punt binnen uit een (veel?) mindere stelling tegen Arie.
Henrik was op bord 1 ondertussen het Hollandse Stenen muurtje aan het neerhalen waar met name de zwartveldige witte loper ingemetseld stond.
Tea had weer een heerlijke Tea pot (no pun intended), waarschijnlijk += voor wit uit de opening, maar geen makkelijke stelling voor beide kanten en zij kon het punt na een mooie strijd noteren.
Ik scheen een cadeautje te hebben gekregen volgens het wedstrijdverslag van de tegenstander. Ik heb hierop nog lang met Stockfish naar mijn partij gekeken, maar kon het cadeautje niet vinden? Het pionnetje dat op het eind werd gegeven was in een stelling met gelijk materiaal, na een aantal onnauwkeurigheden van zwart, waarbij Stockfish eval uiteindelijk van +3,5 naar +7,0 verspringt. Ik zou het eerder formuleren als wit kreeg loon-naar-werken.
Het zij de schrijver van het stuk vergeven aangezien hij waarschijnlijk diep geconcentreerd was in de spannendste pot van de dag. Een Budapester, een openingscadeautje voor wit, maar een cadeautje dat wat gecompliceerd is om uit te pakken. Het werd een mooie onconventionele partij met kansen over en weer. Het toreneindspel op het eind met enkel een a-pion is toch minder triviaal als het soms lijkt en Ardin moest tot het einde toe nog nauwkeurig verdedigen.
Uiteindelijk een 5-3 overwinning en nu 4 punten los van de Bennekommers met nog twee wedstrijden te gaan!
