Na in de vorige ronde een 3,5-1,5 achterstand te hebben omgebogen in een 4-4, was Amersfoort 2 nog altijd op zoek naar de eerste overwinning van het seizoen. Moira Domtoren 2, met 2 ruime overwinningen in de boeken, was daarvoor wellicht niet de meest optimale tegenstander, maar als we willen promoveren zoals we dat 2 jaar geleden deden moest er toch echt gewonnen worden.
Moira had de speellocatie last minute gewijzigd naar het University college, op de campus. Welk gebouw was niet helemaal duidelijk. Na een goede 10 minuten de campus over gezworven te hebben kwamen we bij de kantine van de een oude kazerne terecht, tegenwoordig een kantine voor de studenten. Dat was wel te merken aan zowel de prijzen (60 cent voor prima koffie, take notes Jeroen) als de geodriehoeken en condooms die naast elkaar in de automaten stonden.
Moira zelf leek ook nog niet aan de nieuwe locatie gewend. Toen we moesten beginnen was nog altijd niet duidelijk welk team aan welk bord speelde, en toen dat eindelijk duidelijk was bleek dat ondanks dat we in een kantine speelden, er geen kantine was! Geen gratis drankje dus, maar met 60 cent per koffie is het ze vergeven!
Maar goed dan moet er nog geschaakt worden. Het begon traag. Mijn tegenstander dacht eeuwig na in een theoretische stelling, en de stelling van Peter op het bord naast me was slaapverwekkend. Gelukkig had ik genoeg koffie. Voor wat actie hoefde ik me echter alleen maar om te draaien, want borden 4 en 5 stonden gelijk in de fik.
De score werd hier dan ook al vrij snel geopend door Henk op bord 5 met zijn koningsgambiet. De hebberige tegenstander probeerde koste wat het kost dat pionnetje voorsprong te houden en vergat even zijn stukken te ontwikkelen. Al snel werd hij compleet overlopen en na slechts 18 zetten kon hij de handdoek de ring gooien met een mat in 1 op het bord. 1-0
De stelling na slechts 18 zetten
Over mat op het bord gesproken, Arjan op bord 4, vol energie van meerdere goedkope koffies was zijn tegenstander tactisch de baas. Die had veel ruimte gepakt in de opening, maar na een geniepige dubbele aanval stortte zijn stelling als een kaartenhuis in elkaar. Arjans stukken stroomden door de gaten naar binnen en na 25 zetten stond er daadwerkelijk een mat op het bord. 2-0
Mijn stelling leek ondertussen veelbelovend, maar ik zag de voortgang niet. Na al bijna 30 minuten over een zet na te hebben gedacht keek ik nog eens opzij, de rustige stelling van Peter was compleet losgebroken:
Positie na 26...Txe4
27.b6! Houdt het evenwicht nog, maar na het prima ogende 27.Lc4? grijpt Peter gelijk zijn kans. 27...cxb5, die pion terugpakken loopt slecht af na Lxb5 Db7, dus probeert de tegenstander 28.Ld5, maar dit loopt in 28...Te3! Wacht eens even, waar gaat die dame eigenlijk heen? 29.Dd1 Td3 30.Dg4 Txd5 en de 3-0 voor Amersfoort volgde snel.
Ondertussen moest ik nog steeds die zet doen. Long think wrong think zeggen ze, en dat bleek maar weer eens. Met compleet het verkeerde plan had ik 3 zetten later mijn voordeel volledig vergooid. Achja, met zo’n riante voorsprong van 3-0 is een remise natuurlijk ook uiterst waardevol, terwijl de laatste stukken geruild werden had Milan het zelfde idee, waarmee de score op 4-1 kwam.
De overwinning leek op dat moment al zo goed als zeker gezien de overweldigende stelling van Alexander:
De positie van de torens maakt al het verschil, en het ging een hele taaie verdediging worden voor de Utrechter. Hij maakte het Alexander alleen wel heel makkelijk met de opvolging 32...g5 33.Txh7#. De overwinning is een feit!
De laatste 2 partijen dus voor spek en bonen, maar de spelers werden er niet minder strijdlustig van. Het duurde nog meer dan anderhalf uur voor het volgende resultaat, tot na half zes. Wim Lamme is ondertussen de 80 gepasseerd, dus in de late uurtjes kan het brein dan wel eens vertragen en tegen je gaan werken zou je zeggen.
Nou, niet dus! Zowel op het bord als de klok kon zijn tegenstander (met minder dan een kwart van Wims leeftijd) het tempo niet bijbenen. Hoewel hij in het eindspel nog aanvalskansen had, had Wim meer dan een uur extra op zijn klok om deze te pareren. De koning van Wim danste elegant door de matdreigingen heen, en toen dan eindelijk de tegenaanval kwam, bleek de zwarte koning absoluut geen dance moves te hebben. Tot slot bleef Hanjo met een pion meer steken op een remise na een lang eindspel, waarin zijn tegenstander geen krimp gaf.
Amersfoort 2 - Moira Domtoren 2: 6,5 – 1,5
